Porównywarka kredytów hipotecznych

Największym ograniczeniem przy ustalaniu wysokości dostępnego kredytu jest zdolność kredytowa klienta banku. To ona w ogólnym rozrachunku decyduje, czy klient w ogóle otrzyma środki w ramach kredytu hipotecznego i ile będzie tych pieniędzy.

Zdolność kredytowa jako przeszkoda

Każdy z banków podobnie oblicza zdolność kredytową klienta. To na jej podstawie można określić, czy potencjalnego kredytobiorcę w ogóle stać na zaciągnięcie zobowiązania. Brane są tutaj pod uwagę różne czynniki, takie jak wysokość dochodów, ilość domowników (zwłaszcza tych, znajdujących się na utrzymaniu wnioskodawcy), wysokość rat innych kredytów i limitów na kartach kredytowych oraz na rachunkach bankowych, a także stałe wydatki, np. alimenty itd.

Bank w ten sposób sprawdza, czy jesteśmy w stanie spłacać co miesiąc ratę o danej wysokości. Uważa się, że standardowo rata nie powinna przekraczać 50% dochodu, ale bezpieczniejszym pułapem jest 30%.

Atutem wnioskodawcy jest również posiadanie wyższego wkładu własnego, niż wymagane 5% (najlepiej 20%). Wtedy unikniemy dodatkowych kosztów dodatkowych, jak np. ubezpieczenie niskiego wkładu.

Co zrobić w przypadku, gdy bank oferuje nam niższą kwotę kredytu hipotecznego niż cena mieszkania, jakie już wybraliśmy? Jest kilka rozwiązań, które możemy spróbować zastosować.

Jak pokonać barierę zbyt niskiego kredytu?

Dobrym rozwiązaniem w przypadku uzyskania z banku oferty o zbyt niskiej wysokości kredytu, będzie wspomniany już wkład własny. Jednak nie wszyscy go posiadają. Oczywiście, można skorzystać z rządowego programu Mieszkanie dla Młodych, jednak tam również są ograniczenia, np. co do wielkości mieszkań.

Jeśli różnica pomiędzy kwotą proponowanego nam kredytu a ceną mieszkania nie jest zbyt duża, warto spróbować negocjacji z deweloperem. Nie jesteśmy tutaj bez szans. Nie zapominajmy, że deweloper chce przede wszystkim sprzedać posiadany lokal.

Jeżeli negocjacje nie przyniosą pożądanego skutku, a nie chcemy szukać tańszego mieszkania, warto pomyśleć o zaciągnięciu zobowiązania w banku wraz ze współkredytobiorcą, np. kimś z rodziny. Najczęściej do takich umów przystępują rodzice. Wtedy, oczywiście, brana jest pod uwagę dodatkowo wysokość dochodów współkredytobiorcy. Należy jednak pamiętać, że zarówno kredytobiorca, jak i współkredytobiorca odpowiadają solidarnie za zaciągnięte zobowiązanie.