Porównywarka kredytów hipotecznych

Z "doradcami" dotychczas klienci bankowi mieli do czynienia na każdym kroku. By nazwać się doradcą kredytowym, nie trzeba było posiadać żadnych certyfikatów, zdawać egzaminów czy nawet mieć odpowiedniego wykształcenia. Ustawa, która weszła w lipcu tego roku, wszystko zmieniła. W trosce o dobro konsumentów ustawodawca zarezerwował pojęcia "doradcy" i "doradztwa" w kontekście pośredniczenia przy zawieraniu umów kredytowych tylko dla ograniczonej grupy specjalistów, którzy spełnią pewne kryteria. Zacznijmy jednak od podobieństw.

Doradca a pośrednik kredytowy: podobieństwa

Ustawa wymienia cztery funkcje, jakie może pełnić pośrednik kredytowy, rozumiany w tym przypadku w najbardziej ogólnym sensie: jako osoba/firma świadcząca usługi doradcze związane z zawieraniem umów kredytowych:

• niezależny doradca
• pośrednik powiązany
• agent pośrednika powiązanego
• agent niezależnego doradcy

Zarówno doradcy, jak i pośrednicy czy agenci mają prawo do pośredniczenia przy zawieraniu umów pomiędzy konsumentami a kredytodawcami (bankami).

Każdy pośrednik będzie musiał posiadać wpis w rejestrze pośredników kredytowych. Będzie też zobowiązany (wraz z podległym mu personelem) do zdania egzaminu państwowego (poprzedzonego szkoleniem). Zwolnione z niego są jedynie osoby, które ukończyły wyższe studia ekonomiczne lub prawnicze i uzyskały dyplom magistra). Wszyscy pośrednicy są też ustawowo zobowiązani do przechodzenia okresowych szkoleń.

Warto na marginesie zauważyć, że pośrednictwo popularne jest nie tylko w przypadku produktów bankowych. Również sektor pożyczek pozabankowych przesycony jest zjawiskiem pośrednictwa. Przykładowo, wiele nowych chwilówek na rynku to tak naprawdę oferty jakiegoś pożyczkodawcy istniejącego już od dawna, ale wprowadzone pod nową marką przez firmę zajmującą się jedynie pośrednictwem.

Doradca musi być niezależny

Doradcą nie będzie mógł się jednak określać pośrednik, który działa na rzecz tylko jednego banku lub kilku banków, ale gdy ich liczba nie osiąga przynajmniej połowy podmiotów świadczących tego typu usługi na polskim rynku finansowym. Niezależnym doradcą kredytowym będzie mógł się nazywać tylko ten pośrednik (oraz jego agenci), który nie otrzymuje wynagrodzenia (w jakiejkolwiek postaci) od kredytodawców od podpisanych umów z klientami. Doradca zarabia więc nie dzięki prowizjom bankowym, a w inny sposób (w zasadzie zostaje tylko jeden: pobieranie wynagrodzenia bezpośrednio od klientów). Doradca kredytowy jest zatem osobą, która zapewnia dostęp do szerszej gamy produktów kredytowych (z ofert większej liczby banków) i nie zarabia na prowizjach od banków.

Na tym jednak nie koniec. Każdy pośrednik, który będzie chciał uzyskać status doradcy będzie musiał uzyskać na swoją działalność zezwolenie od Komisji Nadzoru Finansowego, posiadać wpis do rejestru doradców, a także płacić składki członkowskie i posiadać dla swojej firmy ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej. Będzie też zobowiązany do zapewnienia swojemu personelowi odpowiednich szkoleń.

Już podczas pierwszej wizyty u pośrednika konsument będzie musiał otrzymać informację o wysokości wynagrodzenia, jakie będzie przysługiwało pośrednikowi od zawartej umowy. Będzie też mógł poznać różnice w wysokości prowizji otrzymywanych od różnych banków. Jednym zdaniem: wnikliwy klient będzie w stanie określić, na umowach z którymi bankami pośrednik zarabia najwięcej.